Kayıt Tarihi :
11/30/2007
Yer : istanbul
Mesaj Sayısı : 312
40360
SEYH EDEBALI'DEN OSMAN GAZIYE NASIHAT!!!
Forumdaki konuları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
“Ey Ogul!
Beysin! Bundan sonra öfke bize; uysallik sana... Güceniklik bize; gönül almak sana.. Suçlamak bize; katlanmak sana.. Acizlik bize, yanilgi bize; hos görmek sana.. Geçimsizlikler, çatismalar, uyumsuzluklar, anlasmazliklar bize; adalet sana.. Kötü göz, som agiz, haksiz yorum bize; bagislama sana... Bundan sonra bölmek bize; bütünlemek sana.. Üsengeçlik bize; uyarmak, gayretlendirmek, sekillendirmek sana..
Ey Ogul!
Yükün agir, isin çetin, gücün kila bagli, Allah Teala yardimcin olsun. Beyligini mübarek kilsin. Hak yoluna yararli etsin. Isigini parildatsin. Uzaklara iletsin. Sana yükünü tasiyacak güç, ayagini sürçtürmeyecek akil ve kalp versin. Sen ve arkadaslariniz kiliçla, bizim gibi dervisler de düsünce, fikir ve dualarla bize va’dedilenin önünü açmaliyiz. Tikanikligi temizlemeliyiz.
Ogul!
Güçlü, kuvvetli, akilli ve kelamlisin. Ama bunlari nerede ve nasil kullanacagini bilmezsen sabah rüzgarlarinda savrulur gidersin.. Öfken ve nefsin bir olup aklini maglup eder. Bunun için daima sabirli, sebatkar ve iradene sahip olasin!.. Sabir çok önemlidir. Bir bey sabretmesini bilmelidir. Vaktinden önce çiçek açmaz. Ham armut yenmez; yense bile bagrinda kalir. Bilgisiz kiliç da tipki ham armut gibidir. Milletin, kendi irfanin içinde yasasin. Ona sirt çevirme. Her zaman duy varligini. Toplumu yöneten de, diri tutan da bu irfandir.
Insanlar vardir, safak vaktinde dogar, aksam ezaninda ölürler. Dünya, senin gözlerinin gördügü gibi büyük degildir. Bütün fethedilmemis gizlilikler, bilinmeyenler, ancak senin fazilet ve adaletinle gün isigina çikacaktir. Anani ve atani say! Bil ki bereket, büyüklerle beraberdir. Bu dünyada inancini kaybedersen, yesilken çorak olur, çöllere dönersin. Açik sözlü ol! Her sözü üstüne alma! Gördün, söyleme; bildin deme! Sevildigin yere sik gidip gelme; muhabbet ve itibarin zedelenir...
Su üç kisiye; yani cahiller arasindaki alime, zengin iken fakir düsene ve hatirli iken, itibarini kaybedene aci! Unutma ki, yüksekte yer tutanlar, asagidakiler kadar emniyette degildir.
Hakli oldugun mücadeleden korkma! Bilesin ki atin iyisine doru, yigidin iyisine deli (korkusuz, pervasiz, kahraman, gözüpek) derler.
En büyük zafer nefsini tanimaktir. Düsman, insanin kendisidir. Dost ise, nefsi taniyanin kendisidir. Ülke, idare edenin, ogullari ve kardesleriyle bölüstügü ortak mali degildir. Ülke sadece idare edene aittir. Ölünce, yerine kim geçerse, ülkenin idaresi onun olur. Vaktiyle yanilan atalarimiz, sagliklarinda devletlerini ogullari ve kardesleri arasinda bölüstüler. Bunun içindir ki, yasayamadilar.. (Bu nasihat Osmanli’yi 600 sene yasatmistir.) Insan bir kere oturdu mu, yerinden kolay kolay kalkmaz. Kisi kipirdamayinca uyusur. Uyusunca laflamaya baslar. Laf dedikoduya dönüsür. Dedikodu baslayinca da gayri iflah etmez. Dost, düsman olur; düsman, canavar kesilir!..
Kisinin gücü, günün birinde tükenir, ama bilgi yasar. Bilginin isigi, kapali gözlerden bile içeri sizar, aydinliga kavusturur. Hayvan ölür, semeri kalir; insan ölür eseri kalir. Gidenin degil, birakmayanin ardindan aglamali... Birakanin da biraktigi yerden devam etmeli. Savasi sevmem. Kan akitmaktan hoslanmam. Yine de, bilirim ki, kiliç kalkip inmelidir. Fakat bu kalkip-inis yasatmak için olmalidir. Hele kisinin kisiye kiliç indirmesi bir cinayettir. Bey memleketten öte degildir. Bir savas, yalnizca bey için yapilmaz. Durmaya, dinlenmeye hakkimiz yok. Çünkü, zaman yok, süre az!..
Yalnizlik korkanadir. Topragin ekim zamanini bilen çiftçi, baskasina danismaz. Yalniz basina kalsa da! Yeter ki, topragin tavda oldugunu bilebilsin. Sevgi davanin esasi olmalidir. Sevmek ise, sessizliktedir. Bagirarak sevilmez. Görünerek de sevilmez!.. Geçmisini bilmeyen, gelecegini de bilemez.
Osman! Geçmisini iyi bil ki, gelecege saglam basasin.
Nereden geldigini unutma ki, nereye gidecegini unutmayasin...”
ÜCANBARLI TORUNLARINDAN ^GÜNER OLMAK AYRICALIKTIR^