|
|
| kadir karaman |
| Tüm Islam Aleminin hemserilerimin ve dostlarimin Cuma günü mübarek olsun hayirli cumalar.hayirli bol kazançlar dilerim saglikli huzur içimde
......
|
| kadir karaman |
| Tüm Islam Aleminin hemserilerimin ve dostlarimin Cuma günü mübarek olsun hayirli cumalar.hayirli bol kazançlar dilerim saglikli huzur içimd
......
|
| kadir karaman |
| HAYIRLI CUMALAR
......
|
|
|
|
|
| Yazan | Mesaj |
guner37
[iyidir iyi]
Kayıt Tarihi :
11/30/2007
Yer : istanbul
Mesaj Sayısı : 312
|
|  39920
|
|
 |
| 5 dersteki insanlik |
Forumdaki konuları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
Birinci Ders:
Okuldaki ikinci ayimda, hocamiz test sorularini dagitti. Ben okulun en
Iyi ögrencilerinden biriydim. Son soruya kadar soluk almadan geldim ve orada
çakildim kaldim. Son soru söyleydi :
'Her gün okulu temizleyen hademe kadinin ilk adi nedir ?'
Bu her halde bir çesit saka olmaliydi. Kadini, yerleri silerken, hemen
Her gün görüyordum. Uzun boylu, siyah saçli bir kadindi. 50'lerinde falan
olmaliydi. Ama adini nerden bilecektim ki ! Son soruyu yanitsiz birakip
kagidi teslim ettim. Süre biterken bir ögrenci, son s orunun test
sonuçlarina dahil olup olmadigini sordu.
'Tabii, dahil' dedi, Hocamiz...
'Is yasaminiz boyunca insanlarla karsilasacaksiniz. Hepsi birbirinden
farkli insanlar. Ama hepsi sizin ilginiz ve dikkatinizi hak eden insanlar
bunlar. Onlara sadece gülümsemeniz ve 'Merhaba' demeniz gerekse bile...'
Bu dersi hayatim boyunca unutmadim. Hademenin adini da...
Dorothy idi.
Ikinci Ders :
Bir gece vakit gece-yarisina dogru Alabama Otoyolunun kenarinda duran bir
zenci kadin gördüm. Bardaktan bosanirca yagan yagmura ragmen, bozulan
arabasinin disinda duruyor ve dikkati çekmeye çalisiyordu. geçen herarabaya el salliyordu. Yaninda durdum. 60'li yillarda bir beyazin bir
zenciye, hem de Alabama'da, yardima kalkismasi pek olagan seylerden degildi.
Onu kente kadar götürdüm. Bir taksi duragina biraktim. Ayrilirken ille de
adresimi istedi, verdim. Bir hafta sonra, kapim çalindi. Muazzam bir konsol
televizyon indiriyordu adamlar. Bir de not ekliydi, armaganda...
'Geçen gece otoyolda bana yardiminiza tesekkür ederim. O korkunç yagmur
sadece elbiselerimi degil, ruhumu da sirilsiklam etmisti. Kendime
güvenimi yitirmek üzereydim, siz çika geldiniz. Sizin sayenizde ölmekte olan
kocamin yataginin bas ucuna zamaninda ulasmayi basardim. Biraz sonra son
nefesini verdi. Tanri bana yardim eden sizi ve baskalarina karsilik
beklemeksizin yardim eden herkesi kutsasin...
En Iyi Dileklerimle,
Bayan Nat King Cole.'
Üçüncü Ders :
Size Hizmet Edenleri Hep Hatirlayin...
Bir pastanin üç otuz paraya satildigi günlerde 10 yasinda bir çocuk
pastaneye girdi. Garson kiz hemen kostu... Çocuk sordu:
'Çikolatali pasta kaç para ?'
'50 Cent.'
Çocuk cebinden çikardigi bozuklari saydi. Bir daha sordu:
'Peki, Dondurma Ne Kadar ?'
'35 Cent.' dedi garson kiz, sabirsizlikla. Dükkanda yiginla müsteri vardi
ve kiz hepsine tek basina kosusturuyordu. Bu çocukla daha ne kadar vakit
geçirebilirdi ki... Çocuk parasini bir daha saydi ve
'Bir dondurma alabilir miyi m, lütfen ?' dedi.
Kiz dondurmayi getirdi. Fisi tabagin kenarina koydu ve öteki masaya
kostu. Çocuk dondurmasini bitirdi. Fisi kasaya ödedi. Garson kiz masayi
temizlemek üzere geldiginde, gözleri doldu, birden.. Masayi sanki akan
gözyaslari temizleyecekti. Bos dondurma tabaginin yaninda çocugun biraktigi
15 Cent'lik bahsis duruyordu..
Dördüncü Ders :
Yolumuzdaki Engeller...
Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen y olun üzerine kocaman bir kaya
koydurmus, kendisi de pencereye oturmustu. Bakalim neler olacak diye
gözlüyor... Ülkenin en zengin tüccarlari, en güçlü kervancilari, saray
görevlileri birer birer geldiler, sabahtan öglene kadar. Hepsi kayanin
etrafindan dolasip saraya girdiler. Pek çogu krali yüksek sesle
elestirdi. Halkindan bu kadar vergi aliyor, ama yollari temiz tutamiyordu.
Sonunda bir köylü çikageldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu.
Sirtindaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarildi ve ikina sikina
itmeye basladi. Kan ter içinde kaldi ama, sonunda, kayayi da yolun kenarina
çekti. Tam küfesini yeniden sirtina almak üzereydi ki, kayanin eski yerinde
bir kesenin durdugunu gördü.
Açti... Kese altin doluydu. Bir de kralin notu vardi içinde...
'Bu altinlar kayayi yoldan çeken kisiye aittir.' diyordu kral.
Köylü, bugün dahi pek çogumuzun farkinda olmadigi bir ders almisti.
'Her engel, yasam kosullarinizi daha iyilestirecek bi r firsattir.'
Besinci Ders :
Önemli Olan Vermektir..
Yillar önce hastanede çalisirken, agir hasta bir kiz getirdiler. Tek
yasam sansi, bes yasindaki kardesinden acil kan nakli idi. Küçük oglan ayni
hastaliktan mucizevi bir sekilde kurtulmus ve kaninda o hastaligin
mikroplarini yok eden antikorlar olusmustu. Doktor durumu bes yasindaki
oglana anlatti ve ablasina kan verip vermeyecegini sordu. Küçük çocuk bir
an duraksadi. Sonra derin bir nefes aldi ve 'Eger kurtulacaksa, veririm
kanimi' dedi. Kan nakli yapilirken, ablasinin gözlerinin içine bakiyor ve
gülümsüyordu. Kizin yanaklarina yeniden renk gelmeye baslamisti, ama küçük
çocugun yüzü de giderek soluyordu...
Gülümsemesi de yok oldu. Titreyen bir sesle doktora sordu :
'Hemen mi ölecegim ?'
Ufaklik, doktoru yanlis anlamisti, ablasina vücudundaki bütün kani verip,
ölecegini düsünüyordu.
|
|
ÜCANBARLI TORUNLARINDAN ^GÜNER OLMAK AYRICALIKTIR^ |
| Yukarı |
|
Bu Konudan Şikayetçiyim.!
|
|
Kayıt bulunamadı!
|
|
Forumdaki konulara cevap yazabilmeniz için üye girişi yapmanız gerekmektedir.
|
|
|
| |
|
Ana Sayfa
