Hakem ikilisi yine bayan…
Üstelik,
Acayip yetenekliler;
Maç içinde birbirleriyle islik çalarak anlasabilecek kadar.
Söylemeye gerek yok,
Yönetim zaten hazir kita…
Basma kalip söylersek…
Un mun seker hepsi var da,
Helva nanay.
Hiçbir spor dali yok ki,
Savunma yapmaksizin galip geline…
Yedigimin bir fazlasini atarim yok yani.
Üstelik rakip Anadolu Üniversitesi…
Üniversite dediysek,
Sadece isminde ama;
Oyuncularin yekunu nerdeyse lise talebesi.
Ama helal olsun çocuklara,
Bir dakika olsun oyun disiplininden kopmadilar.
Maç basladi…
20. saniyede bizim 20 numarali oyuncumuz Kezban,
Rakip fileyi havalandirdi...
Tüm maç boyunca önde oldugumuz tek an da bu oldu zaten.
Ilk bes dakika boyunca…
A.Ü. bizim göbekten buldugu ardi ardina gollerle,
O bölgeyi ocak etti iyi mi?...
Bu duruma çare bulduk bulmasina da…
Is isten geçince,
Uyan da baliga gidelim oldu ama…
Ilk çeyrek boyunca Sevda’nin çabasiyla ayakta kaldik…
Hücum namina,
Gamze birkaç kere kanattan daldi,
Bizim Stoch misali,
Ters “ayakla” topu kaleye birakti.
Neslihan, Kezban birkaç gol atti o kadar.
Ilk yari boyunca biz olabildigince kötüyken…
Onlar kusursuz iyiydi inadina.
Maçin ikinci yarisinin ilk on dakikasinda ise tamamen dagildik…
Ne savunma, ne hücum;
Aksine bir de kucak dolusu “2” dakika.
Laubalilik,
Bosvermislikse had safhada.
Oyuncu degisiklikleri sayesinde…
Ikinci on dakika takim savunmamiz düzeldi.
Bu sayede bu bölümde,
“Demek ki isteyince oluyormus” dedirtircesine;
Sadece 1 gol gördük kalemizde…
Ikinci yarinin son on dakikalik bölümü farki kapatmaya yetmeyince…
Maçin bitimine 4 dakika kala,
Hala “pres”e çikmayinca…
Bitime yirmi saniye kala,
Kemal hocanin isi gücü birakip,
Bizim kaleciye serzenisi,
Gök kubbede bir hos seda olarak kaldi.
Lafi uzatmayalim…
Bile bile lades oldu,
Anladiginiz üzre.