Uyuyan birisi uyandir...ilmak Için sarsilmaz veya adi ile çagirilmazmis. "A...gâh ol erenoler" derlermis. Nezaket, incelik, edeb her isin basi imis de ondan... Ona eren uyanik olurmus. Insanlarin sözü kesilmez, isaret ve ismar edilmez, fisiltilar, gizli konusmalar hos karsilanmazmis.
Gezerken yere yumusak basilir, ses çikarmamaya çalisilirmis. Yerdeki haserata basmamaya özen gösterdigi için adi "Karinca basmaz Efendi” ye çikan insanlar varmis.
Kapidan çikarken arkasini dönmemek, geri geri çikmak edebdenmis.
Kapi esigindeki misafirlere ait ayakkabilar, disariya dogru degil, içeriye dogru çevrilirmis. "Git bir daha gelme!" der gibi degil de. "Gitsen de ayaginin yönü buraya dönük olsa" dercesine dizilirmis.
Canli cansiz her seyin bir hatiri varmis. Eskiler hayati o kadar nurani, o kadar temiz, o kadar manâli yasarmis.
Üstad Necip Fazil bu hali “Komsuya hatir soran sira sira terlikler,
Ölçülü uzaklikta yakin beraberlikler." diye tarif eder.