| Yazan | Mesaj |
recepka
[DEGISKEN :)]
Kayıt Tarihi :
11/29/2007
Yer : ISTANBUL
Mesaj Sayısı : 125
|
|  39490
|
|
 |
| GÜZEL BIR HIKAYE |
Forumdaki konuları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
AFFET BABACIGIM
Evlendiginden beri evinde kalan babasi yüzünden esiyle sürekli tartisiyordu. Esi babasini istemiyor ve onun evde bir fazlalik oldugunu düsünüyordu. Tartismalar bazen inanilmaz boyutlara ulasiyordu. Yine böyle bir tartisma aninda; esi, bütün baglari kopardi ve "Ya ben giderim, ya da baban bu evde kalmayacak" diyerek rest çekti... Esini kaybetmeyi göze alamazdi.
Babasi yüzünden çikan tartismalar disinda mutlu bir yuvasi, sevdigi ve kendini seven bir esi ve birde çocuklari vardi. Esi için çok mücadele etmisti evliligi sirasinda. Ailesini ikna etmek için çok ugrasmis ve çok sorunlarla karsilasmisti. Hâlâ onu ölürcesine seviyordu.
Çaresizlik içinde ne yapacagini düsündü ve kendince bir çözüm yolu buldu. Yillar önce avcilik meraki yüzünden kendisi için yaptirdigi kulübe tipi dag evine götürecekti babasini. Haftada bir ugrayacak ve ihtiyaci neyse karsilayacak,böylelikle esiyle de bu tür sorunlar yasamayacakti.
Babasina lâzim olacak bütün malzemeleri hazirladiktan sonra yatalak babasini yatagindan kaldirdi ve kucakladigi gibi arabaya atti. Oglu Can, "Baba bende seninle gelmek istiyorum" diye israr edince onu da arabaya aldi ve birlikte yola koyuldular.
Karakisin tam ortalariydi ve korkunç bir soguk vardi. Kar ve tipi yüzünden yolu zor seçiyorlardi. Minik Can, sürekli babasina "Baba nereye gidiyoruz ?" diye soruyor ama cevap alamiyordu. Öte yandan; nereye götürüldügünü anlayan yasli adamsa gizli gizli gözyasi döküyor oglu ve torununa belli etmemeye çalisiyordu.
Saatler süren zorlu yolculuktan sonra dag evine ulastilar. Epeydir buraya gelmemisti. Baraka tipindeki dag evi artik çürümeye yüz tutmus, tavan akiyordu. Barakanin bir kösesini temizledi hazirladi ve arabadan yüklendigi yatagi oraya itina ile serdi.Sonra diger malzemeleri tasidi en son da babasini sirtlayarak yataga yerlestirdi.
Tipi, adeta barakanin içinde hissediliyordu. Barakanin içinde firtina vardi adeta. Çaresizlik içinde babasini izledi. Daha simdiden üsümeye baslamisti.Yarin yine gelir bir yorgan ve birkaç battaniye getiririm diye düsündü.
Öyle üzgündü ki, dünya basina göçüyor gibiydi. O, bu duygular içindeyken babasi, yüregine biçak saplanmis gibiydi. Yillarca emek verdigi oglu tarafindan bir barakaya terk ediliyordu. Gururu incinmisti, içi yaniyordu ama belli etmemeye çalisiyordu. Minik Can ise olanlara hiçbir anlam veremiyordu. Anlamsizca ama dedesinden ayrilacak olmanin vermis oldugu üzüntüyle sadece seyrediyordu.
Artik gitme zamaniydi. Babasinin yatagina egildi, yanaklarini ve ellerini defalarca öptü.Beni affet der gibi sarildi, kokladi. Artik ikisi de kendine hakim olamiyor ve hiçkira hiçkira agliyordu. Buna mecburum der gibi bakti babasinin yüzüne ve Can'in elini tutup hizla barakayi terketti. Arabaya bindiler.
Can yola çiktiklarinda aglamaya basladi, neden dedemi o soguk yerde biraktin diye. Verecek hiçbir cevap bulamiyordu, annen böyle istiyor diyemiyordu.
Can: "Baba, sen yaslandiginda ben de seni buraya mi getirecegim?" diye sorunca dünyasi basina yikildi. O sorunun yöneltilmesiyle birlikte deliler gibi geri çevirdi arabayi. Barakaya ulastiginda "Beni affet baba." diyerek babasinin boynuna sarildi. Baba ogul siki siki sarilmis çocuklar gibi hiçkira hiçkira agliyorlardi.
Oglu: "Baba beni affet! Sana bu muameleyi yaptigim için beni affet!" diye hatasini belli ediyordu...Babasi oglunun bu sözlerine en anlamli cevabi veriyordu..."Geri gelecegini biliyordum yavrum. Ben babami dag basina atmadim ki, sen beni atasin... Beni bu dagda birakamayacagini biliyordum.
|
|
NÜMENIN TORUNU |
| Yukarı |
|
Bu Konudan Şikayetçiyim.!
|
|
recepka
[DEGISKEN :)]
Kayıt Tarihi :
11/29/2007
Yer : ISTANBUL
Mesaj Sayısı : 125
|
| 2/12/2008 9:30:46 AM
|
| |
Forumdaki mesajları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
Affetmenin Hafifligi
Bir lise ögretmeni bir gün derste ögrencilerine bir teklifte bulunur: "Bir hayat deneyimine katilmak ister misiniz?" Ögrenciler çok sevdikleri hocalarinin bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. "O zaman" der ögretmen. "Bundan sonra ne dersem yapacaginiza da söz verin" Ögrenciler bunu da yaparlar. "Simdi yarinki ödevinize hazir olun. Yarin hepiniz birer plastik torba ve beser kilo patates getireceksiniz!" Ögrenciler , bu isten pek birsey anlamamislardir. Ama ertesi sabah hepsinin siralarini üzerinde patatesler ve torbalar hazirdir. Kendisine merakli gözlerle bakan ögrencilerine söyle der ögretmen: "Simdi, bugüne dek affetmeyi reddettiginiz her kisi için bir patates alin, o kisinin adini o patatesin üzerine yazip torbanin içine koyun." Bazi ögrenciler torbalarina üçer-beser tane patates koyarken, bazilarinin torbasi neredeyse agzina kadar dolmustur. Ögretmen, kendisine "Peki simdi ne olacak?" der gibi bakan ögrencilerine ikinci açiklamasini yapar: "Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbalari yaninizda tasiyacaksiniz. Yattiginiz yatakta, bindiginiz otobüste, okuldayken siranizin üstünde? hep yaninizda olacaklar." Aradan bir hafta geçmistir. Hocalari sinifa girer girmez, denileni yapmis olan ögrenciler sikayete baslarlar: "Hocam, bu kadar agir torbayi her yere tasimak çok zor." "Hocam, patatesler kokmaya basladi. Vallahi, insanlar tuhaf bakiyorlar bana artik." "Hem sikildik, hem yorulduk?" Ögretmen gülümseyerek ögrencilerine su dersi verir: "Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asil kendimizi cezalandiriyoruz. Kendimizi ruhumuzda agir yükler tasimaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karsimizdaki kisiye bir ihsan olarak düsünüyoruz, halbuki affetmek en basta kendimize yaptigimiz bir iyiliktir.
|
|
NÜMENIN TORUNU |
| Yukarı |
|
Bu Mesajdan Şikayetçiyim.!
|
guner37
[iyidir iyi]
Kayıt Tarihi :
11/30/2007
Yer : istanbul
Mesaj Sayısı : 312
|
| 2/12/2008 9:46:33 AM
|
| |
Forumdaki mesajları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
vay be recep ka dokturmusun gene
|
|
ÜCANBARLI TORUNLARINDAN ^GÜNER OLMAK AYRICALIKTIR^ |
| Yukarı |
|
Bu Mesajdan Şikayetçiyim.!
|
siyahbeyaz
[..batur..]
Kayıt Tarihi :
12/3/2007
Yer : ISTANBUL
Mesaj Sayısı : 423
|
| 2/12/2008 12:35:05 PM
|
| |
Forumdaki mesajları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
RECEPKA ELINESAGLIK KARDESIM...RABBIM BIZLERI ANAMIZA BABAMIZA ATALARIMIZA HAYIRLI EVLAT OLMAMIZI NASIP ETSIN..
|
|
ÇABUK BÜYÜ ÇABUK YETIS TEZ OGLUM,HAIN GEZEN SU DAGLARDA GEZ OGLUM... |
| Yukarı |
|
Bu Mesajdan Şikayetçiyim.!
|
recepka
[DEGISKEN :)]
Kayıt Tarihi :
11/29/2007
Yer : ISTANBUL
Mesaj Sayısı : 125
|
| 2/12/2008 1:45:10 PM
|
| |
Forumdaki mesajları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
AMIN KARDESIM AMIN.INSALLAH.
|
|
NÜMENIN TORUNU |
| Yukarı |
|
Bu Mesajdan Şikayetçiyim.!
|
citircambaz
Kayıt Tarihi :
12/1/2007
Yer :
Mesaj Sayısı : 96
|
| 2/14/2008 3:04:58 PM
|
| |
Forumdaki mesajları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
YA RECEBIM OKADAR UZUN YAZIYONKI UYKUM GELIYOR OKUMAKTAN KISA VE ÖZ YAZ YOKSA KOPYALA VE YAPISTIRMI YAPIYOSUN :) KIZARSAN KÜSERIM =)
|
|
|
| Yukarı |
|
Bu Mesajdan Şikayetçiyim.!
|
baskan
Kayıt Tarihi :
11/30/2007
Yer : ISTANBUL
Mesaj Sayısı : 115
|
| 2/14/2008 3:34:12 PM
|
| |
Forumdaki mesajları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
SN recepka yazilarini veya forum kösesine tasidigin yazilarin bir kismini zama zaman okuima firsati buluyorum ,bu yazin ise çok mana ve anlam tasimaktadir ,sükür RABBIME ki bizim yöremizde öyle bir evlat yoktur.
hele benim çocuklarim asla böyle birsey yapmazlar çünki bende babama yapmadimki,,,,
|
|
Ahmet GÜNER |
| Yukarı |
|
Bu Mesajdan Şikayetçiyim.!
|
|
|
Ana Sayfa
