Kayıt Tarihi :
5/24/2008
Yer : istanbul
Mesaj Sayısı : 10
39606
18 MART ÇANAKKALE ZAFERI (ÇANAKKALE'YI GEÇEMEYENLERDEN DINLEYIN)
Forumdaki konuları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
Çanakkale'yi Geçemeyenlerden Dinleyin
Karsimizdaki bir Türk siperinde silâhin ucuna takilmis beyaz bir iç çamasiri yukari kaldirilarak sallandi. Her taraf sessizlige gömülmüstü. Her iki tarafin siperdekileri silahlari üzerine dogrulmus, dikkatle onu takip ediyordu. Siper ardindan iri yapili bir er yükseldi; Kesin tavirlarla yükselttigi çamasiri silâhi sipere atti. Kendine güvenen tavirlarla yavas yavas yaraliya dogru ilerliyordu. Karsi taraf ve çevresiyle ilgilenmiyor; herkes donup kalmis Türk askerini seyrediyordu. Saskinliktan kurtulabilen askerler Mehmetçige nisan almaya çalisiyorlardi. Türk askeri, hiçbir seye aldirmadan yaralinin yanina geldi. Nazik yumusak hareketlerle yaralinin kiyafetini düzeltti . Yaraliyi yerden kaldirdi. Yaralinin kolunu omzuna koydu. Yavas ve emin adimlarla yaraliyi bizim tarafa getirdi. Siperimizin üzerine yavasça birakti, geldigi gibi kendi siperine döndü.
Ingiliz siperlerinde saskinlik devam ediyordu!
Ingiliz komutani: "Korkak siçanlar... cesaret örnegi görün... Hele bunlarla birlikte ayni cephede savasmanin tadina doyulmaz... Bu yigit Türk çocuklari keske dostumuz olsalardi. Bu kahramanlarla savas degil , dostluk yapmali... Dostluk."
Bu Türk askerine tesekkür bile edemedik. Savas alanlarinda günlerce bu kahraman Türk askerinin cesareti, güzelligi ve insan sevgisi konusuldu.
Simdi okuyacaginiz menkibenin, insanlara çok çekici gelen ve aklinizda kolaylikla yer eden bir yumusakligi ve tatliligi vardir.
Çanakkale Savaslari'nda, Fransiz kuvvetlerine komuta eden General Guro, savas sirasinda bir kolu ile bir bacaginin bir kismini, savas sirasinda birakarak yurduna dönmüs. Daha sonra anlattigi bir savas hatirasinda söyle diyor:
Fransizlar, Türkler gibi mert bir milletle savastiklari için çocuklarinizla daima iftihar edebilirsiniz. Hiç unutmam. Biraz evvel doga çevremizde en nefis güzellikteydi.
Su çiçekleri, leylaklar, Peygamber çiçekleri, papatyalar bir gökkusagi âlemi olusturuyorlardi. Simdi, savas sahasinda dövüs bitmis, o güzelim tablo, kan revan içindeydi. Yarali ve ölülerin arasinda dolasiyorduk. Az evvel, Türk ve Fransiz askerleri süngü süngüye gelip agir kayiplar vermislerdi. Bu sirada gördügüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutmayacagim. Yerde bir Fransiz askeri yatiyor, bir Türk Askeri kendi gömlegini yirtmis, onun yaralarini sariyor, kanlarini temizliyordu. Tercüman vasitasiyla bir konusma yaptik: Niçin, öldürmek istedigin askere simdi yardim ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri su karsiligi verdi:
Bu Fransiz yaralaninca yanima düstü. Cebinden yasli bir kadin resmi çikardi. Bir seyler söyledi! Anlamadim!.. Ama herhalde annesi olacakti. Benim ise kimsem yok! Istedim ki, o kurtulsun, anasinin yanina dönsün!..
Bu asil ve alicenap duygu karsisinda hüngür hüngür aglamaya basladim. Bu sirada, emir subayim Türk askerinin yakasini açti!.. O anda gördügüm manzaradan yanaklarimdan sizan yaslarin dondugunu hissettim! Çünkü, Türk askerinin gögsünde, bizim askerinkinden çok daha agir bir süngü yarasi vardi ve bu yaraya bir tutam ot tikamisti!..
Az sonra ikisi de öldüler!!!
Aziz okuyucu, sizlere yüzlerce menkibeden tarayarak sundugum bu olaylarin kahramanlari bizim canimiz, bizim cevherimizdir. Biz onlarin torunlariyiz. Övünelim, iftihar edelim, çünkü, o cevherin damarindan geliyoruz.
Kayıt Tarihi :
11/30/2007
Yer : ISTANBUL
Mesaj Sayısı : 115
6/25/2008 9:02:43 AM
Forumdaki mesajları normal okuyabilmeniz için üye girişi yapmalısınız.
sevgili mustafa kardesim ,bizleri birbirimize baglayacak , ATALARIMIZIN yaptiklari bu tür mertlik ,kahramanlik,yigitlik gerçek hayat ve yasanmis dogrulugu kanitlanmis savas hikayelerini sitemizde üyelerimizle paylasmaniz ,site üyelerini çok memnun ettigini biliyorum ,ancak nedense üyelerimiz bu açilan güzel forumlara neden bir yorum yazmiyorlar bu bende merak konusu olmustur ..eline kalemine saglik ,bu konuyu gündemde tutalim saygilarimla..