SEVGILI GÖNÜL DOSTLARI
CUMALAR HAYIRLI,
GELECEKLER FAYDALI,
SAGLIGIMIZ SIHHATLI,
DÜNYA VE AHIRETIMIZ SAADETLI VE DE
ISTIKAMETIMIZ ALLAH'a OLSUN.
BIRBIRIMIZI SEVELIM ve SAYALIM, BIRBIRIMIZE ÇOKCA DUADA BULUNALIM
RABBIM TÜM MÜMINLERIN YAR VE YARDIMCISI OLSUN...
HIÇ UNUTMAYALIM KI:
"IMAN INSANI INSAN EDER;
BELKI DE INSANI SULTAN EDER..."
Bu konuda âcizane benim de bir küçük çapli hikayem  var. Çok kisaca özetlemek isterim.

Uzun süre görüsemeyen iki arkadas bir cuma günü sehrin parkinda karsilsarlar. Hasret giderirler. O sirada cuma salâsi okunur. Ehli namaz olani ötekini cuma namazina davet eder. Arkadasi bir sürü bahane uyduru ama, basarili olamaz,ikna olur ve beraberce camiye giderler. Imam efendi vaaz vermektedir.
- Ey benim kalbim temiz, sen benim kalbime bak diyerek gögünü yumruklayan adam, kalbin temiz de sana ait olmayan mallari gasbetmeye, bedelini ödemeden kullanmaya, hatta hortumlamaya utanmiyor musun?
Daha önce namaz kilmayan arkadas, sanki kendine hitap edilmis gibi irkilir.Gerçekten kendisi de kalbinin temiz olduguna güvenerek ibadete ihtiyaç duymamaktadir. Ama hoca efendi gasptan, hortumlamaktan bahsetmektedir.

- Her tenefüs ettigin hava, kana kana içtigin her damla su, isigindan ve isisindan faydalandigin günes, damla damla inen rahmet, ekip biçtigin toprak, senin kendi malin mi ki bunlari kullanirken sahibini hiç düsünmüyorsun? Bunalarin da bir bedeli oldugunu bilmiyor musun?
Adam bunlarin bedeli ne ola ki derken, imam efendi devam eder;

- Bu nimetlerin bedeli üç seydir: biri zikir, biri fikir, biri sükürdür. Basta bismillah zikirdir, ortada bu nimetleri sana vereni düsünmek fikirdir, sonunda da elhamdülillah demek bir sükürdür.

Adamin kafasi DANK eder. Simdiye kadar ne havaya, ne suya, ne de diger nimetler bu gözle bakmamistir.

Bunlari düsününce, gerçekten yillarca Cenab- Hakkin nimetlerini bedelsiz kullandigini, gasp ettigini ve hortumladigini kabul ederek pismanlik içinde secdeye kapanmistir.
.............

Ve devam eder...Bunca yasamim bosu bosunaymis...